Laur szlachetny

Laur szlachetny (Laurus nobilis), nazywany też wawrzynem szlachetnym, może być krzewem lub drzewem. Występuje w obszarze śródziemnomorskim i osiąga od 15 do 20 metrów wysokości. Zimozielone liście ustawione naprzemianlegle są skórzaste, całobrzegie, eliptyczne lub szeroko lancetowate. Żółtawobiałe kwiaty są zebrane w kwiatostany w kątach liści. Owocem jest czarna, błyszcząca, mięsista jagoda zawierająca tylko jedno nasienie.

Działanie lauru szlachetnego

Laur jest stosowany jako środek wspomagający leczenie w stanach gorączkowych i reumatycznych. Olejek eteryczny działa przeciwbólowo, przeciwbakteryjnie, przeciwwirusowo i grzybobójczo. Naukowcy japońscy, specjalizujący się w badaniach właściwości roślin, oceniają obecnie skuteczność cyneolu (głównego składnika olejku eterycznego) w chorobach nowotworowych, szczególnie w białaczce. Właściwości lecznicze lauru szlachetnego, drzewa poświęconego Apollinowi, były znane już starożytnym, którzy używali mazideł przygotowanych z liści laurowych do leczenia reumatyzmu.

Laur jest tradycyjnie stosowany doustnie w leczeniu zaburzeń trawienia (wzdęcia, złe trawienie, odbijanie się), a także w przypadkach niedostatecznego wydzielania potu. Stosowanie olejku eterycznego zaleca się podczas grypy, w zakażeniach jamy ustnej i gardła, w drożdżycy (wyłącznie pod kontrolą lekarza). Używany zewnętrznie łagodzi bóle towarzyszące zapaleniu jamy ustnej i aftom (pleśniawkom). Olej laurowy bywa stosowany w bólach stawów i reumatyzmie.

Do dziś nie stwierdzono żadnych skutków ubocznych stosowania liści lauru ani jego szkodliwego działania. Olejek eteryczny należy jednak stosować ostrożnie, gdyż może on wywołać reakcję alergiczną – zarówno podczas użycia zewnętrznego, jak i doustnego. Przed rozpoczęciem stosowania olejku eterycznego należy zasięgnąć porady lekarza.