Ogórecznik lekarski

Ogórecznik lekarski albo ogórkowe ziele rośnie na ugorach i przy drogach. To roślina roczna, dorastająca do 60 centymetrów wysokości. Roślina pokryta jest szorstkimi włoskami. Silnie rozgałęzione łodygi są puste w środku. Ogórecznik ma liście jajowate, jasnozielone, szorstkie w dotyku, o zapachu świeżych ogórków. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owocem jest duża rozłupnia.

Ziele i nasiona

Ogórecznik jest uprawiany jako roślina lecznicza. Ziele zbiera się podczas kwitnienia rośliny. Sporządza się z niego wyciągi. Nasiona zbiera się pod koniec lata, gdy dojrzeją. Otrzymuje się z nich olej przez tłoczenie na zimno. Ziele ogórecznika lekarskiego zawiera związki śluzowe, garbniki, alkaloidy pirolizydynowe, flawonoidy pochodne kwercetyny, sole mineralne. Olej z nasion obfituje w kwasy nienasycone, m.in. kwas gamma-linolenowy (GLA). Jest on pośrednim produktem w przemianie kwasu linolenowego do kwasu dihomo-gamma-linolenowego (DHLA) i kwasu arachidonowego (AA). Te nienasycone kwasy działają korzystanie na skórę.

Wyciągów z ogórecznika lekarskiego używa się do kąpieli w stanach zapalnych skóry i błon śluzowych. Olej uzyskany z nasion ogórecznika jest zalecany w leczeniu schorzeń wskazujących na niedobór kwasu gamma-linolenowego w organizmie, m.in. w rozwoju zmian miażdżycowych, stanach alergicznych, niektórych dolegliwościach skórnych: utracie elastyczności, suchości, starzeniu się skóry.