Mak polny
Widok maków na polach zbóż w lecie jest tak swojski, że od barwy ich pięknych kwiatów powstała nazwa koloru – kolor makowy. Kwiatów maku polnego, ze względu na właściwości barwierskie, używano dawniej do farbowania m.in. wełny, jedwabiu, skóry, papieru. Współcześnie wyciąg płynny z płatków, bogaty w anocyjany, jest używany do barwienia niektórych syropów leczniczych. Mimo niezaprzeczalnych właściwości prozdrowotnych maku, należy pamiętać, że zielona makówka jest trująca. Niektórych też irytuje porośnięta makami miedza czy pole. W tym wypadku przydać się mogą urządzenia komunalne (sprawdź), które koszą, dając sobie radę nawet na wąskich alejkach czy poboczach dróg.
O właściwościach maku polnego
Mak polny jest rośliną roczną o szorstko owłosionej łodydze, dorastającej do 90 cm. Liście są pierzastodzielne o odcinkach podługowatych karbowanych, odstająco owłosionych. Kwiaty, osadzone na długich szypułkach, mają kielich o 2 działkach, zielonych i owłosionych. Owocem jest jajowata torebka, zwana makówką, zawierająca liczne, małe, czarne nasiona.
Surowcem leczniczym są płatki kwiatu, które zbiera się delikatnie w maju i czerwcu, po czym starannie suszy. Płatki kwiatu stosuje się w postaci naparu, proszki (kapsułki) lub używa do sporządzania syropów. Łączy się je z innymi ziołami takimi jak lipa, lawenda wąskolistna i męczennica cielista lub innymi o podobnych właściwościach.
Kwiat maku, dzięki zawartości readyny, działa kojąco na kaszel. Ma także właściwości przeciwskurczowe i uspokajające. Mak polny jest stosowany w suchym kaszlu i chrypce, łącznie z innymi ziołami, jak ślaz dziki lub prawoślaz lekarski. Co istotne, stwierdzono, że trawa zachwaszczona makiem wywołuje zatrucia bydła na wsiach. Owoce maku polnego nie są stosowane w lecznictwie, gdyż zawierają toksyczne alkaloidy. By przeciwdziałać zatruciu zwierząt, pola, łąki, pobocza dróg porośnięte makiem kosi się, wykorzystując różne urządzenia komunalne.
