Nawłoć pospolita
Nawłoć pospolita, nazywana inaczej złotnikiem, złotą rózgą albo włocią, jest byliną o wzniesionych (do 1 metra) łodygach. Nawłoć pospolita występuje w Azji, Europie, północnej Afryce i Ameryce Północnej. Liście odziomkowe ma eliptyczne lub jajowate, łodygowe – lancetowate. Koszyczki kwiatowe utworzone są z żółtych kwiatów języczkowatych (kwiaty brzeżne) i rurkowych (kwiaty środkowe). Owocem jest bladożółta niełupka.
Działanie nawłoci
Jedną z potocznych nazw „złota rózga” nawłoć zawdzięcza kiściom złotożółtych kwiatów. Prowadzone ostatnio badania nawłoci wykazały występowanie w niej związków o właściwościach przeciwbólowych. Nic dziwnego, gdyż w medycynie ludowej od dawna stosowano tę roślinę jako środek uśmierzający ból. Jej liści używano jako namiastki herbaty. Ziele nawłoci jest składnikiem mieszanek ziołowych i preparatów złożonych. Przygotowuje się z niego odwary, napary, nalewki i syrop.
Nawłoć stosowana doustnie wspomaga leczenie stanów zapalnych oraz zakażeń dróg moczowych, przeciwdziała kamicy moczowej. Jest również skuteczna w wypadku niedostatecznego wydalania moczu. Zewnętrznie stosuje się ją, aby przyspieszyć gojenie ran i owrzodzeń. Zawarte w nawłoci garbniki działają ściągająco i przeciwbiegunkowo, lejokarpozyd zaś przeciwzapalnie, przeciwbólowo i moczopędnie. Występujące w roślinie flawonoidy zmniejszają przepuszczalność naczyń krwionośnych.
