Jemioła

Jemiołę tradycyjnie wiesza się jako ozdobę bożonarodzeniową, pod którą można się całować. Tradycja ta prawdopodobnie została przejęta od druidów, którzy wierzyli, że jemioła pobudza płodność. Druidzi rozprowadzili jemiołę wśród ludzi, aby wieszali ją na drzwiach jako ochronę przed piorunami, błyskawicami i wszelkim innym złem.

Hodujemy jemiołę

Jemioła to roślina pasożytnicza lub częściowo pasożytnicza rosnąca na drzewach. Można wyhodować własną jemiołę, ale może minąć wiele lat, zanim roślina ukorzeni się i wyda owoce. Jemioła, która jest pasożytem, najlepiej rośnie na jabłoniach, głogu i lipie. W lutym lub marcu wybieramy młodą i silną gałąź drzewa. Na jej spodniej stronie robimy liczne nacięcia i wsadzamy dojrzałe jagody jemioły w każde nacięcie. Nasiona długo kiełkują, zanim wyrosną im korzenie czerpiące pokarm z drzewa. Czasem musimy wykonać wiele prób, zanim osiągniemy sukces. Owocuje dopiero po siedmiu latach, Rośliny są męskie i żeńskie, pojedyncza roślina nie wyprodukuje więcej nasion. Owocem jemioły są jagody. Jemioły wytwarzają soczyste jagody, które są zjadane przez ptaki. Ptaki pośredniczą w ten sposób w rozsiewaniu roślin (ornitochoria). Jagody zawierają jedno lub kilka nasion.

Jagody na gałązkach jemioły użytej do bożonarodzeniowej dekoracji usychają i nie nadają się do rozmnażania. Jeśli gałązki przetrzymamy w wazonie z wodą, jagody będzie można wykorzystać w lutym do rozmnażania. Ponieważ kiełkowanie jest bardzo powolne, sadzimy wiele nasion na drzewie, które ma być naszą plantacją jemioły.

Niegdyś wierzono, że pędy jemioły sprowadzą do domu szczęście i bogactwo, spełnią ludzkie życzenia i marzenia, a noszone przy sobie zapewnią potencję seksualną. Dziś całujących się par pod jemiołą w święta jest mnóstwo – wierzą, że magia rośliny umocni ich miłość i zapewni trwałość ich relacji.